Tonik z liścia laurowego. Specjalista od reklamy, który pierwszy nazwał pryszcze i inne takie paskudztwa niedoskonałościami chyba nigdy ich nie miał. Taka mała krosta potrafi naprawdę zatruć życie. Jako prawie trzydziestoletnia kobieta mogę powiedzieć, że przetestowałam na sobie większość dostępnych na rynku toników do skóry Cześć, w dzisiejszym odcinku podzielę się z Wami moim przepisem na, a w sumie to patencie na IDEALNY ROSÓŁ, gotowy w około 15min. Za tydzień pokaże Wam jaką Olejek z liścia laurowego zadziała przeciwbólowo na chore stawy, ale również zlikwiduje zaskórniki i pomoże wyleczyć trądzik / 123RF/PICSEL Liść laurowy zbawienny dla cery Dzięki wielu związkom działającym antyoksydacyjnie, liść laurowy doskonale sprawdzi się również w sytuacji, kiedy skóra na twarzy jest szara, zmęczona Rosół w 30 minut ? tak to możliwe. To pyszne danie przygotowałam w Instant Pot Pro Crisp + Air Fryer. Multicooker czyli jeden garnek, a wiele możliwości. Jest to urządzenie 11 w 1 daje możliwość przygotowywania potraw na różne sposoby takie jak: Go Nad miską umieścić sito, wyłożyć do niego pozostały z gotowania sok z dodatkami (bez liścia laurowego). Drewnianą łyżką przetrzeć wszystko przez sito, pozostawiając i wyrzucając resztki np. łupiny z czosnku. Do garnka po kurczaku wlać bulion i zagotować. Dodać przetarty gęsty sos czosnkowy, wymieszać i zagotować. Zastosuj liść laurowy następnym razem, gdy oferujesz Technikę Dłoni AromaTouch ®. Dodaj 1–2 krople do kremu nawilżającego i nakładaj codziennie, aby oczyścić i ożywić skórę. Dodaj kilka kropli liścia laurowego do uniwersalnego środka czyszczącego, aby zwiększyć jego moc oczyszczającą. qMKIY1. Dobry rosół wymaga czasu. Trzeba go gotować długo, na małym ogniu. Ma tylko pyrkać. Potrzebuje dobrego mięsa i dużo warzyw. Mimo iż rosoły gotuję od zawsze, z przykrością stwierdzam, że nie jestem w stanie odtworzyć rosołu z czasu mojego dzieciństwa i młodości. I nie, nie urodziłam się na wsi, nie kupowaliśmy wiejskich kur, nie przypominam sobie aby gotowanie rosołu było wielkim wydarzeniem. Po prostu był smaczny, intensywny. Coś się zmieniło. Może to już nie te kuraki, może nie te warzywa, ale to już nie jest rosół taki jak dawniej. Mimo wszystko warto go gotować bo jest, jednak, dobrą zupą. składniki ok 1300 g kurczaka wiejskiego ok 800 g wołowiny z kością ( szponder) 3 l wody 1 marchewka 2 spore pietruszki 1/2 dużego selera lub 1 mały por cebula 2 ząbki czosnku 1 laska selera naciowego 5-6 ziarenek ziela angielskiego parę ziarenek pieprzu (dałam 8) 3 goździki 2-3 liście laurowe 3 gałązki natki pietruszki 3 gałązki tymianku lubczyk, o ile mamy umyć. Z kurczaka wyciąć piersi, zużyjemy je w innym daniu. Mięsa włożyć do dużego garnka ( mój jest 5 l) zalać zimną wodą, przykryć garnek pokrywką, doprowadzić do wrzenia ,następnie zmniejszyć ogień do bardzo małego i gotować ok 40 minut. Tuż przed zagotowaniem można zebrać łyżką cedzakową szumowiny, ale ja nigdy tego nie robię. W międzyczasie przygotować warzywa. Marchewkę , pietruszkę seler obrać i umyć, można przekroić na mniejsze kawałki. Por i seler naciowy umyć, przekroić na dwie części. Cebulę obrać z wierzchniej, brudnej brązowej skórki, tę pod spodem zostawić, przekroić na pół i przypiec mocno nad gazem ze wszystkich stron ( nie mam gazu, kładę cebulę na płycie ceramicznej i też pięknie się przypieka). Czosnku nie obierać. Po ok 40 minutach dodajemy do wywaru warzywa i wszystkie przyprawy. Gotować na małym ogniu, z uchylona pokrywką jeszcze ok 3,5 godziny, aż wołowina będzie miękka. Kurczaka możemy wyjąć wcześniej, ale szczerze mówiąc rzadko mi się to zdarza. Ugotowaną zupę odcedzić, doprawić solą. Podawać rosół z makaronem - najlepiej domowym - kawałkiem marchewki i posypany natką pietruszki. Smacznego! Rosół z liści laurowych jest doskonałym środkiem przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym, immunostymulującym i leczącym rany. Dlatego tak często stosuje się go w medycynie ludowej. Rosół liści laurowych eliminuje chorobyorgany trawienia. Ponadto może poprawić apetyt. To narzędzie jest stosowane w leczeniu kamicy żółciowej, zwiększonego wytwarzania gazu, przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego. Ze wspomnianymi powyżej dolegliwościami bulion wawrzynuliść jest przygotowany w następujący sposób: cztery gramy suszonych liści rośliny wylewa się sto mililitrów czystej wody pitnej i doprowadza do wrzenia utrzymując na małym ogniu przez co najmniej dziesięć minut. Po tym czasie bulion może ostygnąć, a następnie kilka szklanek dziennie. Zaleca się pić ten produkt małymi łykami. Rosół liścia laurowego również doskonale oczyszczastawy. Aby to zrobić, pięć gramów suszonych roślin zalewa się trzystoma mililitrami ciepłej wody. Otrzymaną mieszaninę należy doprowadzić do wrzenia i trzymać w ogniu przez kilka minut, a następnie wlać do termosu i pozostawić do zaparzenia przez co najmniej sześć godzin. Zaleca się stosowanie takiego wywarku w ciągu następnych dwunastu godzin w małych porcjach (około jednej łyżeczki do herbaty). Tę procedurę należy powtórzyć przez trzy dni, a następnie przerwać na tydzień i, jeśli to konieczne, powtórzyć ponownie leczenie. W przyszłości wywar z liści laurowych można stosować przez co najmniej dwanaście miesięcy. Należy pamiętać, że w leczeniu tego leku nie zaleca się spożywania mięsa i alkoholu. Odwar z tej rośliny może pomóc sobie z tym poradzićcukrzyca. Aby maksymalnie zredukować stężenie cukru we krwi, konieczne jest dodanie pięciu liści laurowych do właśnie przegotowanej wody i umożliwienie ich zaparzenia w termosie w ciągu dnia. Otrzymany produkt w ilości 200 mililitrów należy przyjmować trzy razy dziennie przez pół godziny przed posiłkiem. Leczenie należy kontynuować przez dwa do trzech tygodni. Lek ten łagodzi również hemoroidy. Aby to zrobić, musisz wylać dziesięć suszonych liści laurowych we wrzącej wodzie. Pożar powinien zostać wyłączony po pięciu minutach. Po czym bulion jest podawany przez pół godziny. Musi być schłodzony do 37 stopni Celsjusza. Otrzymany lek należy wlewać do miednicy, na której należy usiąść. Procedurę prowadzi się do całkowitego ochłodzenia cieczy, można ją powtarzać do czterech razy w tygodniu. Liść laurowy do skaz, wysypki iAlergie muszą być gotowane w 500 mililitrach wody przez dwie minuty. Otrzymany produkt należy nalegać, a następnie odcedzić. Najmniejsza dawka jest zalecana w kilku kroplach dziennie, dzieciom od dziesięciu lat można podawać od dziesięciu do piętnastu kropli dziennie. Równocześnie z połknięciem bulionu można go również używać na zewnątrz - do smarowania dotkniętych obszarów kilka razy dziennie. Takie narzędzie można dodać do kąpieli wkąpanie dziecka. Aby go przygotować, należy ugotować opakowanie laurowe w wiadrze z wodą i gotować na małym ogniu przez nie więcej niż dwadzieścia minut. Otrzymany produkt musi być schłodzony do trzydziestu siedmiu do trzydziestu ośmiu stopni, po czym można go użyć. Ważne jest, aby bulion nie trafił dziecka w oczy. Procedurę można powtarzać kilka dni z rzędu. Należy pamiętać, że ta roślina mawłaściwości ściągające, więc jej nadmierne stosowanie grozi zaparciem. Osobom nastawionym na takie nieprzyjemne zjawisko zaleca się spożywanie suszonych śliwek i buraków równolegle z bulionem z liścia laurowego, a dawka zastosowanego środka może być również zmniejszona.> Podoba Ci się? Udostępnij: Liść laurowy. Korzyści i szkodliwości warzyw Jak leczy się jęczmienia? Rodzaje i przyczyny Leczenie alergii liść laurowy dla Liść borówki brusznicy: właściwości i zastosowanie Prawidłowe wypełnienie listy chorych - Struktura arkusza, zewnętrzna i wewnętrzna Przydatny jest wywar z owsa. Rosół z owsa: zalety i szkody napoju Wódka "Borshevka": asortyment, kompozycja, recenzje Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Liść laurowy – właściwości i zastosowanie Liść laurowy – właściwości i zastosowanie Aktualizacja: 18 września 2017 Liść laurowy czyli tzw. wawrzyn szlachetny, liść bobkowy lub bobkowe, ziele znalazł szerokie zastosowanie w polskiej kuchni. Oprócz tego posiada wiele właściwości leczniczych. Napar z liści laurowych stosowany jest na bóle stawów oraz w przypadku cukrzycy. Natomiast olejek na wypadające włosy oraz problemy ze skórą np. trądzikiem pospolitym. Jakie jeszcze właściwości wykazuje? Poznajmy bliżej działanie i zastosowanie liści laurowych. Liść laurowy – czym jest? Liście laurowe to nic innego jak wysuszone liście drzewa laurowego, które występują na południu Europy, północnej Afryce oraz zachodniej Azji. Liście laurowe najczęściej znajdują zastosowanie jako przyprawa jednak oprócz tego posiadają wiele właściwości leczniczych co bardzo często wykorzystywane jest w medycynie naturalnej. Liść laurowy – właściwości Obecne w liściu laurowym garbniki, olejki eteryczne oraz gorycze najczęściej wykorzystywane są w terapiach odtruwających i oczyszczających organizm. Napary lub wywary sporządzane z liści laurowych znajdują zastosowanie w bólach stawów, uciążliwym kaszlu oraz w leczeniu trudno gojących się ran. Z kolei olejek z liści laurowych wykazuje działanie uspokajające. Ponadto spożywanie naparu z liści laurowych reguluje poziom cukru we krwi, a także poprawia wykres lipidów w organizmie człowieka. Stosowanie olejku z liścia laurowego bezpośrednio na skórę pomaga zwalczyć wykwity skórne oraz problem z trądzikiem pospolitym. Wykazano bowiem, że olejek ten działa przeciwzapalnie oraz przyspiesza gojenie się podrażnionej skóry. Dodatkowo tego rodzaju olejek wzmacnia cebulki oraz pobudza pracę mieszków zapobiegając wypadaniu włosów. Preparat ten wpływa również na stan naszych paznokci. Stosowany regularnie bezpośrednio na płytkę paznokcia, zapobiega ich łamaniu się i rozdwajaniu. Liść laurowy – zastosowanie Liść laurowy charakteryzuje się przyjemnym, intensywnym, korzennym smakiem i aromatem. Stosowany w każdej kuchni świata dodaje potrawom bogatych walorów smakowych. Liście laurowe najczęściej jednak dodawane są do zup np. rosołu, kapuśniaku czy barszczu. Niemniej jednak wzbogacają smak sosów oraz potraw rybnych i mięsnych. Liście laurowe stanowią również główny składnik marynat warzywnych, bigosu, a także domowych pasztetów. Liść laurowy – czy może zaszkodzić? Mimo wielu cennych właściwości liści laurowych należy uważać na ich spożywanie. Wchodzą one bowiem w reakcje chemiczne z niektórymi lekami. Są to leki przeciwbólowe (liść laurowy może nasilać działanie leków oraz wywołać skutki uboczne) leki nasenne (liść laurowy może nasilić ich działanie) Podziel się tym ze znajomymi! Page load link Rosół to zupa zajmująca szczególne miejsce w polskiej kuchni. Bez aromatycznego, esencjonalnego, złocistego i klarownego rosołu wielu Polaków nie wyobraża sobie niedzielnego obiadu, to także najczęściej serwowana zupa podczas takich imprez, jak wesele czy pierwsza komunia. Wywar z mięsa i jarzyn jest także niezastąpiony podczas walki z przeziębieniem i przy spadku odporności. Ta z pozoru prosta zupa bywa jednak problematyczna podczas przygotowania – popełnienie kilku podstawowych błędów skutkuje mało wyrazistym w smaku bulionem, o słabym kolorze lub nieestetycznie mętnym. Jak ugotować smaczny i klarowny rosół?Fundamentalne zasady, dzięki którym ugotujesz bulion idealnyMięso przeznaczone na bulion powinno być całkowicie rozmrożone. W ten sposób ograniczysz ilość szumowin w zupie, a to pierwszy krok ku klarowności wywaru. Pamiętaj jednak, by w trakcie gotowania kilkukrotnie zbierać i wyrzucać ścięte białko mięsa, jeśli takowe pojawi się na powierzchni wywaru. Przyprawy takie jak ziele angielskie czy liść laurowy dodawaj dopiero po odszumowaniu bulionu, sól natomiast pod koniec na rosół zalewaj wyłącznie zimną wodą, dzięki czemu produkty te stopniowo będą oddawać esencję smakową do wywaru. Jeśli mięso i warzywa zalejesz gorącą wodą, wtedy zamiast uwalniać aromat do wody, ich smak pozostanie zamknięty w środku i bulion będzie mało esencjonalny. Z kolei częściowo odparowany, gotujący się bulion uzupełniaj jedynie wrzącą wodą (aczkolwiek ja zalecam, by wody do rosołu nie dolewać w ogóle, dać mu odpowiednio odparować, by był bardziej aromatyczny i pełen smaku).Rosół gotuj długo i na bardzo małym ogniu. Przygotowanie bulionu wymaga cierpliwości. Prawdziwie esencjonalny i klarowny rosół wymaga kilkugodzinnego (ok. 3 godzin) gotowania na wolnym ogniu – wywar po zagotowaniu powinien jedynie lekko mrugać. Pozostawienie zbyt dużego ognia podczas gotowania wywaru to prosta droga do mętnego również pamiętać o tym, by rosołu nie mieszać ani nie przykrywać uratować mętny rosół?Jeśli pomimo przestrzegania powyższych zasad, bulion i tak stał się mętny, nie musisz z niego rezygnować przygotowując na jego bazie inną zupę lub co gorsza wylewać rosołu. Istnieją sposoby pozwalające sklarować zmętniały powszechnym sposobem na klarowanie i poprawienie koloru rosołu jest użycie cebuli. Ważne, by przed dodaniem tego warzywa do zupy, wcześniej je opalić lub podsmażyć na suchej patelni. Pamiętaj, żeby cebuli nie obierać z łupin. Dzięki temu rosół zyska bogatszy smak, złocistą barwę i większą remedium na zmętnienie bulionu jest wykorzystanie białka jaja kurzego. W tym celu należy najpierw wyjąć z wywaru mięso i jarzyny. Ubitą pianę z białek wymieszaj z płynem, gotuj na małym ogniu, ciągle mieszając. Gdy rosół się zagotuje, a białko będzie ścięte, odstaw wywar na kilkanaście minut. Po tym czasie można przecedzić wywar, na którego dnie zgromadziły się wszelkie złocistego, esencjonalnego i klarownego rosołu nie musi być trudne. Przestrzeganie podstawowych zasad sprawi, że gotowy bulion stanie się powodem do dumy gospodarza domu oraz zachwyci gości podczas rodzinnego obiadu. Rosół to jedno z najbardziej znanych i lubianych dań kuchni polskiej. Choć receptura przygotowania tego szlachetnego dania pojawiła się w pierwszej polskiej książce kucharskiej z XVII wieku – Compendium Ferculorum, to znana była jeszcze na długo przed publikacją przepisu. Nazwa pochodzi od słowa „sól”, czym nawiązuje do starodawnej metody konserwacji i obróbki mięsa. Aby móc odpowiednio przyrządzić uprzednio posolone i wysuszone mięso, należało je najpierw wymoczyć w wodzie, czyli „rozsolić”. Z czasem też, dla uzyskania wyrazistszego smaku, do mięsnego wywaru dodawano warzywa oraz przeróżne przyprawy. W ten sposób ewoluował przepis na rosół – narodową polską potrawę. Dobry rosół podstawą sukcesu w kuchni Ponieważ rosół jest doskonałym nośnikiem smaków i aromatów, używa się go również jako bazy do sosów, zup, a także do podlewania duszonych potraw. Można nie gustować w takim pierwszym daniu, ale należy pamiętać, że bez odpowiednio przygotowanej podstawy nie powstałaby wyśmienita pomidorowa, ogórkowa czy zupa warzywna. Wszystkie wariacje na temat zup najlepiej smakują ugotowane na rosole lub ściślej rzecz ujmując, na bulionie – odcedzonym i odtłuszczonym wywarze z mięsa. Ciekawostką jest, że rosołem polskim nazywano także kaszanat, czyli marynatę z octu piwnego i wody do gotowania ryb. Jakie mięso wybrać na rosół? Najważniejszym składnikiem rosołu jest „materyja mięśna, wołowa lub cielęca”, czyli „zwierzyny wszystkie”, jak pisał Stanisław Czerniecki, autor Compendium Ferculorum. Więc niegdyś przygotowywano go również z mięsa ptactwa dzikiego i hodowlanego. Dziś przyrządzany jest najczęściej z kury, choć do łask powraca mięso z kaczki, indycze, czy wołowina. Właściwie każde mięso będzie odpowiednie, nawet rybie, gdyż nie ma jednego określonego smaku złocistego bulionu. Decydując się na określony rodzaj mięsa, musimy pamiętać o odpowiednio dobranej kompozycji przypraw, nieco innej do każdego z nich. Odrobina ziela angielskiego i liścia laurowego uszlachetni smak wołowiny, zaś pietruszka i koper idealnie skomponują się z rosołem drobiowym. Sięgając po kaczkę i indyka, musimy się liczyć ze słodkawym posmakiem bulionu, z kolei baranina wymaga umiejętnego dobrania przypraw, by pozbyć się jej charakterystycznego intensywnego aromatu. Wywar z powodzeniem można ugotować również z kości pozostałych po odkrojeniu mięsa. Rosół w kuchni polskiej to najczęściej wywar z: kury kaczki gęsi indyka wołowiny lub cielęciny królika baraniny lub jagnięciny ptactwa dzikiego: perliczek, bażantów, kuropatw, gołębi i jarząbków ryb, głównie z węgorza Jak ugotować dobry rosół? O tym jak ugotować najlepszy na świecie rosół swoją książkę mogłaby napisać każda gospodyni domowa. Diabeł tkwi często w szczegółach. Jednakże główne zasady przygotowania bulionu są tak naprawdę dziecinnie proste, tylko wymagają nieco cierpliwości. Zalej wodą Większość książek kucharskich zaleca zalanie umieszczonego w garnku mięsa zimną wodą, choć jest też spora grupa zwolenników wkładania mięsa do wrzątku. Jeśli jednak chcemy przygotować rosół zgodnie ze sztuką, należy przychylić się do pierwszego sposobu z zimną wodą. Takie postępowanie gwarantuje, że smaki będą powoli uwalniać się do wody, dzięki czemu szumowiny ze ściętego białka będą łatwiejsze do usunięcia, a powstały rosół będzie klarowny. Jeśli jednak daniem głównym ma być gotowane mięso, a wywar z niego zostanie użyty wyłącznie jako baza do sosu, wtedy najlepiej włożyć je do wrzącej wody. Białko zetnie się szybko, a większość cennych składników odżywczych zostanie zamknięta w mięsie. Szumowiny z tak gotowanego rosołu będą drobniejsze i trudniejsze do usunięcia. Jednak w tym przypadku nie ma to większego znaczenia. Doprawiaj i próbuj Zalanie wodą mięsa nie gwarantuje jednak sukcesu, dlatego też, by naszym oczom ukazało się smakowite dzieło, mniej więcej po godzinie gotowania samego mięsa na małym ogniu (tak, żeby w garnku jedynie delikatnie bulgotało), dodajemy włoszczyznę i przyprawy. Jeszcze przed ich wrzuceniem do garnka, należy co pewien czas, delikatnie zbierać szumowiny, aby rosół był klarowny i złocisty, po prostu zachęcający do konsumpcji. Mięso, warzywa i przyprawy powinny gotować się kolejną godzinę, by stworzyć zgraną i niepowtarzalną kompozycję smaków i aromatów. Rosół najlepiej posolić pół godziny przed końcem gotowania – by łatwiej było ocenić poziom przyprawienia końcowego wywaru. Kiedy uznamy, że bulion jest gotowy, zestawiamy garnek z kuchenki, wyjmujemy rozgotowane warzywa (poza marchewką), dorzucamy świeżej, mrożonej lub suszonej natki pietruszki i zabieramy się do serwowania ukochanej zupy Polaków. Jak podawać rosół? Kiedy już nie musimy zastanawiać się jak zrobić rosół, warto więcej uwagi poświęcić naczyniom, w którym gotujemy i serwujemy wywar. W przyrządzaniu dań kuchni polskiej od pokoleń świetnie sprawdzają się garnki emaliowane. Występujące w różnych rozmiarach i kolorach, zadowolą gospodynię goszczącą na obiedzie nawet najliczniejszą rodzinę. Ogromny garnek do rosołu z powodzeniem można będzie później wykorzystać na inne danie jednogarnkowe, jak bigos, czy do smażenia powideł. Podawanie rosołu ma równie bogatą tradycję, jak garnki emaliowane, które goszczą w polskich kuchniach od pokoleń. Smakosze uważają, że rosół najlepiej smakuje z emalii, co można wytłumaczyć jej właściwościami. Garnki z powłoki emaliowanej mogą być podgrzewane do wysokiej temperatury i utrzymywane w niej bardzo długo. Ponadto nie wchodzą w reakcje nawet z ostrymi przyprawami. Naczynia emaliowane równomiernie odprowadzają ciepło, więc można spokojnie zostawić delikatnie bulgoczący rosół na kuchence, bez obawy, że coś się przypali. Więc najlepszy garnek na rosół to ten emaliowany – jest praktyczny, a przy okazji piękny. Cienka warstwa szkła, jaką jest emalia, daje nieograniczone możliwości zdobnicze, więc do gotowania swojskiego rosołu zachęcają nas równie sielskie dekoracje na garnkach. Naczyń wykonanych z emalii można używać na wszystkich rodzajach kuchenek. Z czym podawać rosół? Rosół najczęściej podaje się z makaronem. Siedemnastowieczny wywar serwowano nie tylko z makaronem polskim lub włoskim, ale też z pulpecikami (figatellami), grzankami, szczawiem, a nawet z agrestem. Do dziś przetrwała tradycja podawania z dodatkami, takimi jak makaron typu nitki, makaron typu wstążki (tagliatelle), makaron domowej roboty, lane kluski, grzanki, ziemniaki, placki (podpłomyki), czy kluski wątrobiane (popularne na Śląsku Cieszyńskim). Sposoby na zbyt tłusty rosół Jeśli uznamy, że przygotowany rosół wyszedł zbyt tłusty, można go odchudzić domowymi sposobami, np.: Niska temperatura By pozbawić wywar nadmiaru tłuszczu, wystarczy, że go schłodzimy. Jeśli tuż po wystygnięciu zupy włożymy ją na około 1,5 godziny do lodówki, a z łatwością pozbędziemy się nadmiaru tłuszczu. Po prostu wystarczy zebrać szumówką ściętą warstwę, powstałą na powierzchni zupy. Kostki lodu Tłuszcz można również zebrać za pomocą kostek lodu zawiniętych w gazę – lód zanurzony delikatnie w zupie przyciągnie tłuszcz, a gaza go wchłonie. Papierowy ręcznik Równie skutecznie z nadmiarem oczek na rosole rozprawi się zwykły ręcznik papierowy. Położony na powierzchni zupy wchłonie tłuszcz, a nadmiar można zebrać szumówką. Wygodnie jest też przelać rosół przez sitko lub durszlak wyłożone ręcznikiem kuchennym. Czy rosół jest zdrowy? Nie jest tajemnicą, że rosół zawiera tłuszcze, które równocześnie są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Odpowiadają za przyswajanie się witamin z grup A, D, E i K. Biorą też udział w produkcji hormonów odpowiedzialnych za skurcze mięśni i hamowanie wydzielania soków żołądkowych. Ponadto dostarczają energii, wspomagają regenerację, a ich wykluczenie z diety prowadzi do niewłaściwego metabolizmu. Nie bez powodu rosół polecany jest kobietom po porodzie, sportowcom po intensywnych treningach, czy osobom chorym i osłabionym. Niezależnie od tego, z jakiego mięsa gotowany, jak przyprawiany i z czym podawany, rosół jest bardzo zdrowy i smaczny. Jeśli kochamy polską tradycję, to z pewnością w naszym domu zagości dziś rosół gotowany i serwowany w klimatycznej emalii.

rosół bez liścia laurowego